ارگ کریمخانی دارای مساحت 4 هزار متر مربع و در مرکز فضایی به مساحت حدود 13 هزار متر مربع واقع شده است. چهار برج خشتی به ارتفاع 14 متر، چهار دیوار بلند ارگ را به هم متصل نگه داشته اند. سردر ورودی بنای ارگ در دوره قاجاریه، مزین به کاشی کاری شد. کریم خان زند در هنگام ساخت ارگ، که در سال 1766 میلادی صورت گرفت از بهترین معماران زمانه خود در ساخت آن استفاده نمود. هم چنین ایشان بهترین مصالح را در ساخت آن به کار گرفت و بنا را در ظرف مدت یکسال پایان برد.

این بنای باشکوه، به عنوان محلی برای استقرار حکومت در زمان زندیه و محلی برای زندگی فرمانداران محلی در زمان قاجاریه مورد استفاده قرار گرفت. هم چنین حکمران فارس بنام عبدالحسین میرزا فرمانفرما، دستور به بازسازی مینیاتورهای نقاشی شده ارگ کریم خان شیراز را نیز صادر نمود. در زمان پهلوی از این بنای تاریخی به عنوان زندان استفاده شد. هم اینک در ارگ کریمخانی و زیر نظر سازمان میراث فرهنگی مرمت هایی صورت گرفته که از آن به عنوان موزه بزرگ فارس مورد استفاده قرار گیرد.

ترکیبی از دو معماری مسکونی و نظامی در بنای ارگ کریم خان زند صورت گرفته است. آبنماها، باغچه ها و اتاقهای نقاشی شده از ظرافت خاصی بهره برده اند. در ضلع شرقی بنای ارگ، حمام خصوصی و برخی امکانات خدماتی مشاهده می شود.دیوارهای ارگ کریم خانی بسیار مستحکم و نفوذ ناپذیرست و بیشترین ضخامت دیوارها در دیوارهای بیرونی بنا قابل رویت است. در بالای دیوارها به منظور بارش باران ناودان های سنگی ساخته شده و همچنین مزقله هایی به عنوان تیراندازی قرار داده اند.

حمام ارگ کریم خان شیراز که به منظور استحمام شاهان و بزرگان به کار می رفت جزء اولین حمام های اختصاصی ایران بود. سیستم آب رسانی ارگ، از آب قنات رکن آباد تأمین می شد و آبش از نظر املاح معدنی جزء بهترین آب شیراز بود. در حال حاضر بنای تاریخی و دیدنی ارگ کریم خانی جزء زیباترین جاذبه های شهر شیراز است که همه ساله گردشگران زیادی از سراسر دنیا برای دیدنش می آیند. آدرس دقیق بنای ارگ کریم خان زند در پایین مطلب برای گردشگران عزیز آورده شده است.

آدرس ارگ : استان فارس، شهر شیراز، مرکز شهر، میدان شهدا (شهرداری سابق)، بعد از ایستگاه مترو زندیه

منبع : نشاط آوران

مساحت حافظیه شیراز 2 هکتار می باشد و دو صحن شمالی و جنوبی از طریق تالاری از هم جدا گشته اند. مجموعه حافظیه دارای چهار درب ورودی و خروجی است که درب اصلی آن در سمت جنوب آن می باشد. ابعاد تالار آرامگاه حافظ شیرازی 56×8 متر بوده و دارای بیست ستون سنگی (که ارتفاع هرکدامشان پنج متر) می باشد.

در تالار حافظیه اتاقی مربوط به دفتر و رسیدگی به امور آرامگاه و اتاقی متعلق به سازمان میراث فرهنگی وجود دارد. شمس الدین محمد یغمایی وزیر حاکم فارس بر فراز مقبره حافظ عمارتی گنبدی شکل بنا نمود که در مقابل این عمارت حوضی که آبش از رکن آباد تأمین میشد، ساخت. آرامگاه حافظ شیرازی در زمان صفویان و افشاریان مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت. در حافظیه شیراز، به دستور کریم خان زند بر تربت شاعر آوازه سنگی مرمرین نهادند که دو غزل از اشعار حافظ به خط نستعلیق بر روی آن نگاشته شده است. هم چنین ایشان باغ بزرگی را در جلوی عمارت احداث نمود.

در سال 1315 هجری شمسی با طراحی آندره گدار فرانسوی و با نظارت علی سامی و با توجه به بهره گیری از عناصر معماری دوره کریم خان زند به بازسازی و ساختن بنای حافظیه شیراز پرداختند. خیابانی که مقبره حافظ شیرازی در آن قرار دارد در جهان صنعتی و مدرن نماد اسارت بوده و دلیل آن این است که از طریق شلوغی خیابان نمی توان آرامگاه حافظ را که نماد افکار عرفانی اوست را به خوبی نظاره گر بود.

بخش جنوبی آرامگاه نماد دنیای مادی، بالا رفتن از ایوان آرامگاه به منزله معراج عرفانی، آرامگاه نماد خورشید، بخش شمالی آرامگاه نماد دنیای ملکوت می باشد. هم چنین نمای بیرونی گنبد آرامگاه نماد آسمان است.

مجموعه حافظیه شامل محوطه شمالی، سنگ مزار، دیوارهای اطراف حیاط شمالی، کتابخانه حافظیه شیراز، رواق چهار ستونه، آرامگاه خاندان قوام، آب انبار، حیاط شرقی و غربی، آرامگاه خاندان معدل و حیاط درب اصلی می شود.

از جمله آثار معروف این شاعر بزرگوار، دیوان حافظ شیرازی است و از شمار کتاب هایی می باشد که در هر خانه ایرانی در کنار دیگر کتب ها نگهداری و یافت می شود.

منبع : نشاط آوران

باغ گلشن یکی از نمونه کاملترین هنرهای گل کاری ایرانی به شمار می آید. در سال 1284 هجری قمری به دستور  میرزا علی محمد خان قوام الملک دوم عمارتی زیبا و آراسته در باغ عفیف آباد شیراز ساخته شد. این باغ هم اینک در منطقه عیان نشین شیراز قرار دارد. مجموعه عفیف آباد دارای یک عمارت سلطنتی، موزه سلاح های قدیمی و یک باغ است که همه آن ها برای یک بازدید همگانی فراهم می شود.

باغ عفیف آباد شیراز دارای وسعتی در حدود 127000 مترمربع است . این باغ تاریخی در زمان صفوی از جمله باغ های ارزشمند  و گردشی بود که در اختیار و استفاده پادشاهان صفوی قرار می گرفت.

میرزا علی قوام برای آبیاری درختان باغ قناتی را خریداری نمود. این باغ در اواخر دوره قاجار  به دست عفیفه خانم خواهر زاده میرزا علی قوام رسید و این بانو تغییرات گسترده ای را در این باغ انجام داد و به همین دلیل به باغ عفیف آباد نامیده شد.

در زمان پهلوی وارثین باغ، آنرا به فرح پهلوی همسر محمد رضا شاه هدیه می دهند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مزایده ای این باغ در اختیار ارتش قرار می گیرد و به موزه نظامی تبدیل می گردد.

چهار ستون گچی ساده سردر باغ عفیف آباد را تشکیل می دهد و سر ستون ها از سرستون های تخت جمشید الهام گرفته شده و دو شیر در پیشانی سردر نگاره رویت می شود که به گونه ای است که در را در لابلای پنجه های خود گرفته اند. پس از عبور از در به دالانی می رسیم که به فضای اصلی باغ عفیف آباد شیراز پیوند خورده است. آیین تاجگذاری یکی از شاهان ساسانی در پیشانی دهلیز و در نقش بسته است.

ساختمان عمارت در دو طبقه می باشد که 30 اتاق تالار در آن مشاهده می شود. دو بخاری از سنگ مرمر در دو سوی تالار مشاهده می شود. در مرکز طبقه دوم تالار زیبایی قرار دارد که در سقف چوبی آن نقوشی از گل و بته، بزم و شادی و شکارگاه به چشم می خورد. معماری که در باغ عفیف آباد شیراز صورت گرفته آمیزه ای از ویژگیهای معماری دوران هخامنشی، ساسانی و قاجاریه می باشد.

منبع : نشاط آوران

یکی از باغ های تاریخی و زیبای شهر شیراز باغ دلگشا می باشد که در ناحیه آرامگاه سعدی واقع شده است. باغ دلگشا مربوط به دوره ساسانیان و در همجواری قلعه کهندژ مستقر بوده و هم چنین در زمان صفویه یکی از باغ های معروف شیراز به حساب می آمد که با توجه به عکس ها و تصاویری که از باغ دلگشا شیراز توسط گردشگران اروپایی جمع آوری شده این مورد استنباط می شود. تعدادی کوشک نیز از زمان قاجار در این باغ وجود دارد.

باغ دلگشا شیراز دارای مساحت 5/7 هکتار است. اکثر درختان آن مرکبات بوده که از جمله آن ها میتوان به نارنج و پرتقال اشاره کرد. آبی که در این باغ جریان دارد از چشمه قناتی به نام ماریز سعدی سرچشمه می گیرد. در جلو ایوان دو ستون که در قسمت جنوبی ساختمان قرار گرفته حوضی با یک گلدان سنگی در وسطش رویت می شود که لبه ها و پاشویه آن از قطعات سنگ سرخ فام است.

باغ دلگشا شیراز در حدود نیم قرن پیش در اختیار دختر قوام الملوک و همسرش ناظم الملک بود و هم اکنون این باغ تاریخی در اختیار و تملک دولت است.

باغچه ای در سمت شمالی باغ قرار دارد که به باغ طاووس شهرت داشته و فاقد عمارت بوده و دارای درختان سرو ، کاج و نخل می باشد که در لابلای آنها درختان نارنج قرار گرفته است.

در زمانی که تیمور گروکانی در شهر شیراز حکومت داشت، پس از اینکه باغ دلگشا شیراز را مشاهده کرد دستور به ساختن این باغ را از روی پلانی که توسط معماران تهیه شده بود، در سمرقند داد.

ساختمان کوشک باغ دلگشا شیراز به شکل یک تالار بوده که دارای چهار شاه نشین به سبک معماری عمارت های ساسانیان بیشابور بوده و در سه طبقه می باشد و دارای آیینه کاری و گچ بری هایی از نقوش گل و بته است و در سقف عمارت اشعاری از شوریده شیرازی به خط نستعلیق به صورت بی نظیر نوشته شده است. هم چنین اولین کلاه فرنگی ایران در این باغ به ثبت رسیده است.

منبع : نشاط آوران

مجموعه بازار وکیل شیراز یکی از ارزشمندترین تجربه های معماری در بازارهای سنتی در تاریخ ایران به شمار می رود. این بازار در میان بازارهای 1183 تا 1187 هجری قمری در محوطه ای با مساحت 21840 مترمربع میان ارگ و اندرونی کریم خانی و با همکاری گروهی از نخبگان معماری و صنعت گران و استادکاران سرشناس آن روزگار بنا گردید. طرح اصلی بازار وکیل از بازار قدیمی شهر لار و بازارچه بلند اصفهان اقتباس شده است که بر این اساس می توان ویژگی های معماری صفوی را در آن مشاهده کرد. بنیان بازار تاریخی وکیل بسیار محکم بنا نهاده شده و با وجود زلزله هایی که در طول 250 سال اخیر در شیراز به وقوع پیوسته کوچکترین خللی در ارکان آن پدید نیامده است.

بازار وکیل شیراز با وجود مشابهت کاربری با دیگر بازارهای سنتی ویژگی های خود را نیز داراست. از جمله ی این ویژگی ها نوع پوشش سقف این بازار است. سقف راسته ها با ردیفی از طاق های گنبدی آجری، کاسه سازی تزئینی و آجرکاری جناغی ساخته شده که منظری متفاوت به فضای داخلی بازار بخشیده است. ویژگی دیگر بازار وکیل ارتفاع راسته های آن نسبت به دیگر بازارهای سنتی است.

در حال حاضر بلندی بیشتر راسته ها از کف تا سقف حدود 10 متر می باشد که چنین ارتفاعی در کمتر بازاری دیده شده است. شیوه نور رسانی در بازار وکیل نیز کم و بیش تفاوت هایی را با دیگر بازارها نشان می دهد. نور شکسته با بهره گیری از روزنه هایی میان طاق ها به درون بازار رخنه کرده و ضمن تامین نور کافی از تابش مستقیم شعاع آفتاب و ریزش باران به داخل بازار جلوگیری می کند. پنجره های جا سازی شده بر پایه بلند سقف ها و بر فراز هر حجره گذشته از نقشی که در تهویه هوا دارند روشنایی داخل بازار را نیز تامین می کند.

ترکیب نور و حجم و تناوب تابش آن و دمای مناسب هوا در فضای داخلی بازار در مجموع، آرامش و امنیت خاطری را فراهم می آورد که در سایه آن مجال و فراغی دلخواه برای گفت و گو و داد و ستد امکان پذیر می شود. بازار وکیل شیراز یک شاخص برجسته کاربدی را در درون خویش دارد و آن چهار سو طاق عظیم ضربی آن است که پس از گذشت 250 سال همچنان استوار برجا مانده بی آنکه کوچکترین خللی در ارکان آن ایجاد شده باشد. سکوهای سنگی در کنار هر حجره قرار دارد که مزین به نقوش برجسته از ترنج که گذشت زمان آن ها را فرسوده کرده است.

منبع : نشاط آوران

در وسط حیاط مسجد جامع عتیق شیراز اتاق مکعب شکلی قرار دارد که به نام خدایخانه، دارالمصحف و بیت المصحف معروف است. در چهار گوشه این بنا چهار ستون مدور قرار دارد که نمای بیرونی آن ها از سنگ های مکعب شکل ساخته شده اند. سقف ایوان های غربی و شرقی آن هر یک بوسیله چهار ستون و ایوان های شمالی و جنوبی آن هر یک به وسیله دو ستون سنگی پایدار است.

در قسمت بیرونی بالای خدایخانه کتیبه ای با قلم بسیار درشت و خط ثلث عالی بر روی سنگ های یکپارچه به پهنای یک متر نوشته شده و اطراف کتیبه را به گونه ای نقل کرده اند که خطوط برجسته بنمایند و سپس لابلای خطوط را با کاشی های آبی معرق پر کرده اند. این کتیبه شامل خطبه ای بنام شاه ابواسحاق و جملاتی در شأن قرآن کریم و به خط یحیی جمالی صوفی خوشنویس معروف آن زمان نگاشته شده است.

بنای این عمارت سنگی در سال 752 هجری قمری به اتمام رسیده و از قرائن و شواهد بر می آید که در ابتدا دو طبقه بوده است. در دوره صفوی بناهای متعددی از جمله مدرسه خان و بازار مسقف در شیراز ساخته شد. از آن دوره یازده کتیبه در مسجد عتیق شیراز به سال های 940 تا 1092 هجری قمری وجود دارد. امین احمد رازی در جلد اول کتاب هفت اقلیم نوشته : خواج حافظ التزام داشته که هر شب جمعه در گرد محصوره ای که میان مسجد شیراز واقع است تا صباح بگردد و با الحان خوش ختم قرآن نماید.

مادام دیولافوآ در سفرنامه خود ساختمان خدایخانه را چنین توصیف می کند: در وسط حیاط مسجد به جای حوض معمولی بنای کوچک مربعی وجود دارد که با سنگ ساخته شده و در هریک از زوایا به برج کم ارتفاعی تکیه دارد. راهنمایان می گویند که این بنا نسخه ثانی خانه کعبه است.

در شبستان مسجد یک منبر از جنس آهن و سنگ مرمر وجود دارد. در محراب زیبای مسجد عتیق شیراز که در سمت راست منبر قرار گرفته آیات و روایات قرآنی با خط ثلث و نسخ نگارش شده است.

منبع : نشاط آوران

مسجد نصیر الملک ایران به دلیل اینکه در نقوش آن رنگ صورتی کار شده به مسجد صورتی نیز شهرت دارد. بنای نام برده شده در محله ای به نام گود عربان و در جنوب خیابان لطفعلی خان زند واقع شده است.

 یکی از بزرگان سلسله قاجار به نام میرزا حسن علی ملقب به نصیر الملک دستور ساختن این بنای تاریخی را داد که مدت زمان ساخت آن 12 سال به طول انجامید. معمار مسجد نصیر الملک شخصی بنام محمد حسن معمار بود.

صحن وسیعی در سمت شمال مسجد نصیر الملک قرار گرفته است. در ورودی بنا، شامل طاق نمایی مزین به کاشی های رنگارنگ می باشد. هم چنین دو شبستان در سمت شرق و غرب مسجد مشاهده می گردد.

در حیاط مسجد نصیر الملک شیراز حوض بزرگی واقع شده و طاقی در سمت شمال حیاط است که به طاق مروارید یا پنج کاسه معروف می باشد. در طاق جنوبی بنا نیز دو گلدسته زیبا قرار گرفته و در طرف غرب مسجد نیز شبستان اصلی با دریچه های شیشه ای رنگی و در طرف شرق شبستانی با هفت ستون سنگی رویت می شود.

به کاربردن شیشه های رنگی در این بنا شاید متذکر شوید که این اتفاق معمول بوده و در طراحی معماری ایرانی و در کلیساها نمود دارد، اما دیدن آن ها در مسجد رنگ ها جلوه دیگر و متفاوتی را ایجاد کرده به طوریکه تصاویر و عکس های مسجد نصیر الملک شیراز بارها و بارها در رسانه های خارجی پخش شده و زیبایی آن را مورد ستایش و تمجید قرار داده اند.

کاشی کاری های صورت گرفته در این بنا نیز نسبت به کارهای دیگر هم زمان خود از کیفیت زیادی بهره مند بوده به طوریکه در نقوش آن از آب طلا استفاده شده است. نقش و نگارهای دیوارهای حیاط مسجد نصیر الملک نیز از سفرهایی که به اروپا انجام می شد، الهام گرفته شده است.

چاهی که در آن دوران به وسیله گاو از آن آب بیرون می کشیدند هنوز موجود است. مرمت این بنای باشکوه با توجه به استاندارهای بین المللی از سال های قبل صورت گرفته است.

منبع : نشاط آوران

حضرت میر سید احمد فرزند امام موسی کاظم (ع) معروف به شاهچراغ و برادر حضرت امام رضا(ع) در آغاز قرن سوم هجری از مدینه به سوی طوس عزیمت کرد. مأمون عباسی با اطلاع از سفر ایشان گروهی از نظامیان خویش را برای مقابله با آن حضرت گسیل می کند.  حضرت احمد بن موسی (ع) چون به شیراز می رسد، با ماموران مامون مواجه شده و لاجرم مصافی روی می دهد و علی رغم رشادت های بسیار سرانجام به شهادت می رسد. دوستداران اهل بیت، پیکر وی را در شیراز به خاک می سپارند.

حضرت شاه چراغ (ع) فردی بخشنده و پرهیزگار بود که در نزد پدر بزرگوارشان امام موسی کاظم (ع) از احترام  و منزلت خاصی برخوردار بود. امام موسی کاظم (ع) به دلیل علاقه اش به حضرت احمد ملکی به نام یسیره به ایشان بخشیدند که بعدها آن حضرت برای آزاد کردن هزار اسیر، این ملک را فروختند.

جایگاه حضرت احمد(ع) در میان فرزندان امام موسی کاظم(ع) به قدری بود که پس از شهادت پدرشان عده ای از مردم برای حمایت از امامت شاهچراغ شیراز فرقه ای به نام امامیه را ایجاد کردند.

صحن مرکزی مستطیلی به مساحت 14 هزار مترمربع است که در پیرامونش  162 غرفه در دو طبقه ساخته شده است. نرده های چوبی صحن از چوب سارج ساخته شده و کف صحن با رنگ گندمک فارس فرش شده است.

معماری که در داخل آرامگاه شاهچراغ شیراز صورت گرفته شامل آیینه کاری های رنگین به سبکی خلاقانه، خطوط متنوع فارسی و عربی و نما شده با آینه ها و کاشی ها می باشد. هم چنین در بنای حرم شاهچراغ شیراز ایوانی در جلو، چهار شاه نشین و مسجدی در سمت غرب حرم مشاهده می شود. ضریح نقره ای حرم در شاه نشین زیر گنبد قرار گرفته است.

با توجه به کارشناسی های به عمل آمده روز تولد حضرت شاهچراغ (ع) به درستی مشخص نیست به همین دلیل شورای فرهنگ عمومی استان فارس روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی را در پنجمین روز از دهه کرامت انتخاب کردند و در تقویم مناسبت های ملی ایرانی به ثبت و تصویب رسید.

منبع : نشاط آوران

دروازه ورودی شیراز، تنگه الله اکبر است. از فراز این تنگه چشم انداز جلگه شیراز چنان بیننده را غافلگیر و محصور می کند که در برابر این همه زیبایی و بازی دل انگیز طبیعت بی اختیار و در مقام شگفتی الله اکبر بر زبان جاری می کند. نام این تنگه به همین خاطر به تنگه الله اکبر معروف شده است. تنگه الله اکبر به دروازه الله اکبر ختم می شود و شیراز با آن آغاز می گردد.

در دوران سلطنت دیلمیان بر فارس بر مطلق تنگه، طاق بلندی برای دیده بانی ساخته بودند. طاق بلند دروازه قرآن که درگذر زمان رو به سستی و ویرانی نهاده بود، در دوران کریم خان زند مرمت شد و دو طاق دیگر در دو جانب طاق اصلی بر آن افزوده شد تا نگهبانان محلی برای استراحت داشته باشند. بر بالای طاق هم اتاقک کوچکی ساخته شد و در آن دو قرآن خطی قرار دادند تا به رسم دیرینه ایرانیان مسافران از زیر قرآن عبور کنند و از برکت آن سلامت به مقصد رسند به همین علت طاق های بلند به طاق قرآن و بعدتر به دروازه قرآن شهرت یافت. این قرآن ها به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری بود که به قرآن های هفده من، نیز معروف اند و اینک از دروازه قرآن شیراز به موزه پارس انتقال داده اند.

محمد زکی خان نوری در زمان عهد قاجاریه دروازه قرآن شیراز را که دچار صدمات و آسیب های زیادی شده بود تعمیر و بازسازی نمود. این بنای تاریخی در سال 1315 هجری شمسی به دستور رضاخان پهلوی تخریب گشت و سپس در سال 1328 هجری شمسی از طریق یکی از بازرگانان شیراز به نام حاج حسین ایگار معروف به اعتماد التجارز در فاصله نه چندان دوری از دروازه قرآن قدیم ساخته شد.

دروازه قرآن شیراز جدید در ابعاد بزرگ تر و دارای دهانه قوسی شکل مانند است که دو ورودی بر روی جرزهای دو سمت دروازه ساخته شده و اتاق چهار گوشی برای قرار دادن قرآن مشاهده می گردد. در گرداگرد این بنا آیه هایی قرآنی به خطوط ثلث و نسخ نقش بسته است.

دروازه قرآن در فاصله نه چندان دوری از بناهای تاریخی آرامگاه خواجوی کرمانی، باغ جهان نما، آرامگاه حافظ شیرازی واقع شده است . در ضمن علاقه مندان به آثار تاریخی می توانند با توجه به عکس هایی که از دروازه قرآن در این مطلب گرد آوری شده نگاه اجمالی به این بنای باشکوه و عظیم داشته باشند.

منبع : نشاط آوران

یکی از بناهای تاریخی دوره زندیه درشیراز، عمارت کلاه فرنگی است. امروزه این عمارت باشکوه به نام موزه پارس شهرت دارد. عمارت کلاه فرنگی خیلی سال ها پیش از زمان کریم خان زند در میان باغ نظر در شیراز ساخته شده بود. عمارت کلاه فرنگی در زمان زندیه و در دوران حکومت کریم خان زند محلی برای پذیرایی از مهمانان، سفیران خارجی و برگزاری مراسم رسمی و اعیاد متنوع بود.

نمای بیرونی این عمارت به شکل هشت ضلعی است و بنا با تزئینات کاشی کاری از تصاویر گل و مرغ و بالای عمارت کلاه فرنگی شیراز  با اسپرها و لچکیهای کاشی کاری شده آراسته گشته است. این نقوش و تصاویر به صورت قرینه و در چهارضلع عمارت منظره شکارگاه و روایت به تخت نشستن سلیمان را نمایش می دهند. در چهار طرف بنا، چهار آبنما مشاهده می شود که آبنمای شمالی که در مسیر خیابان زند قرار گرفته تخریب شده است.

فضاهای داخلی بنا شامل تالار مرکزی گنبد دار و چهار شاه نشین جانبی می باشد. در کف محوطه و داخل عمارت کلاه فرنگی، آب نمایی یک دست از سنگ مرمر فضای دلنشینی را در نقطه مرکزی تالار ایجاد کرده است. طاق ها، مقرنس کاری و طاقچه ها سطوح داخلی عمارت را تشکیل می دهند.

 موزه پارس که در داخلش اشیایی از دوران قبل و بعد از اسلام نگهداری و حفظ می گردد، در عمارت کلاه فرنگی شیراز قرار گرفته است. در موزه پارس قباله های ازدواج از قرون یازدهم و دوازدهم، تصاویری از کریم خان زند و لطفعلی خان زند، تعدادی از قرآن های تاریخی، اشیای متعلق به کریم خان زند و اشیایی از دوران زندیه و صفویه موجود می باشد.

 پس از مرگ کریم خان زند، ایشان را در این عمارت به خاک سپردند اما در سال 626 خورشیدی به دستور آقا محمد خان قاجاربه دلیل کینه توزی و دشمنی که با کریم خان زند داشت، قبر ایشان را نبش کرده و استخوان های وی را به کاخ گلستان بردند و سپس دوباره در زمان پهلوی اول دوباره به مکان اولیه بازگردانده شد.

در زمان قاجاریه و به دستور حسینعلی میرزای فرمانفرما، ساختمان جدیدی بنام عمارت خورشیدی در عمارت کلاه فرنگی باغ نظر احداث و افزوده گردید.

منبع : نشاط آوران